Η Αναγκαιότητα Επιβολής Δικαστικών Πραγματογνωμόνων στις Ασφαλιστικές Εταιρείες Έργων Τέχνης.

 

Στην Ελλάδα, το σώμα δικαστικών πραγματογνωμόνων για έργα τέχνης υπάρχει και λειτουργεί, παρέχοντας εξειδικευμένες εκτιμήσεις για τη γνησιότητα, την ταυτότητα και την αξία έργων τέχνης. Παρ’ όλα αυτά, οι ασφαλιστικές εταιρείες αποφεύγουν συστηματικά να ζητούν επίσημη πραγματογνωμοσύνη είτε κατά τη σύναψη ασφαλιστικών συμβολαίων είτε κατά τη διαδικασία αποζημίωσης, αφήνοντας τους ασφαλισμένους εκτεθειμένους σε αδικαιολόγητες απορρίψεις αποζημιώσεων.

Πώς Δρουν οι Ασφαλιστικές Εταιρείες

Οι περισσότερες ασφαλιστικές εταιρείες που καλύπτουν έργα τέχνης δεν ζητούν ανεξάρτητη πραγματογνωμοσύνη και ακολουθούν πρακτικές που δημιουργούν προβλήματα στους ασφαλισμένους:

• Προτείνουν αυθαίρετα τιμές ασφαλιστικής κάλυψης, χωρίς να έχουν πραγματοποιήσει εμπεριστατωμένη εκτίμηση.
• Δεν απαιτούν επίσημη εκτίμηση από αναγνωρισμένο πραγματογνώμονα κατά την έναρξη του συμβολαίου, αφήνοντας περιθώρια να αμφισβητήσουν εκ των υστέρων την αξία ή τη γνησιότητα.
• Δεν δέχονται εκτιμήσεις από ειδικούς που έχουν ήδη γίνει αποδεκτοί από τη Δικαιοσύνη, απορρίπτοντάς τους αυθαίρετα.
• Στην περίπτωση ζημιάς ή απώλειας, προσπαθούν να μειώσουν ή να ακυρώσουν την αποζημίωση, ισχυριζόμενες ότι το έργο είτε δεν ήταν αυθεντικό είτε δεν άξιζε το ποσό που είχε δηλωθεί.

Αυτές οι πρακτικές αποτελούν ξεκάθαρη παραπλάνηση των πελατών, καθώς δημιουργούν την ψευδαίσθηση ασφάλειας, ενώ στην πραγματικότητα οι ασφαλιστικές διατηρούν το δικαίωμα να αμφισβητήσουν κάθε αξίωση αποζημίωσης.

Τι Πρέπει να Κάνει η Πολιτεία

Για να σταματήσει αυτή η τυχοδιωκτική πρακτική, η πολιτεία πρέπει να επιβάλει στις ασφαλιστικές εταιρείες τη συνεργασία με αναγνωρισμένους δικαστικούς πραγματογνώμονες κατά τα εξής στάδια:

1. Πριν την ασφάλιση: Καμία ασφαλιστική δεν πρέπει να συνάπτει συμβόλαιο χωρίς επίσημη εκτίμηση από πιστοποιημένο δικαστικό πραγματογνώμονα.
2. Κατά την αποζημίωση: Εάν προκύψει αίτημα αποζημίωσης, η εκτίμηση της γνησιότητας και της αξίας πρέπει να γίνεται από ανεξάρτητους πραγματογνώμονες, που έχουν ήδη καταγεγραμμένη δικαστική ιδιότητα.
3. Νομοθετική ρύθμιση: Οι ασφαλιστικές πρέπει να είναι νομικά υποχρεωμένες να αποδέχονται τις γνωματεύσεις των δικαστικών πραγματογνωμόνων και να μην απορρίπτουν αυθαίρετα τις εκτιμήσεις τους.
4. Κυρώσεις για καταχρηστικές πρακτικές: Όταν μια ασφαλιστική αποφεύγει ή αμφισβητεί χωρίς λόγο τις πραγματογνωμοσύνες, να της επιβάλλονται οικονομικές και νομικές κυρώσεις.

Συμπέρασμα

Το πρόβλημα της ασφάλισης έργων τέχνης στην Ελλάδα δεν είναι η έλλειψη ειδικών πραγματογνωμόνων – το σώμα των δικαστικών πραγματογνωμόνων ήδη υπάρχει και λειτουργεί. Το πρόβλημα είναι ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες παρακάμπτουν τη διαδικασία της ανεξάρτητης πραγματογνωμοσύνης για να μπορούν αργότερα να αποφεύγουν ή να μειώνουν τις αποζημιώσεις.

Η λύση είναι απλή: η πολιτεία πρέπει να επιβάλει τη συνεργασία των ασφαλιστικών με τους δικαστικούς πραγματογνώμονες, διασφαλίζοντας ότι οι ασφαλισμένοι δεν θα πέφτουν θύματα παραπλανητικών και καταχρηστικών πρακτικών.

 

Dimitrios Sofokleous 

Dr. Art Historian  USA